In alle vroegte loop ik Pamplona uit en ik zie de stad ontwaken. Mensen maken zich klaar om naar het werk te gaan, koffiebars openen hun deuren en de luiken van gebouwen en winkels worden geopend.
Ik voel me vrij.
Mijn leven op de camino bestaat alleen maar uit lopen, eten en bedenken waar ik de nacht zal doorbrengen.
Er is geen drukte en geen stress.
Alleen het pad en ik.
Vandaag loop ik alleen. Al mijn zintuigen staan op scherp, want ik wil alles in me opnemen en vooral niet verdwalen.
Iets wat overigens bijna onmogelijk is, want de route van de camino is erg goed gemarkeerd door middel van bordjes, pijlen en schelpen.
Net buiten de stad zie ik een tuindeur waarop in diverse kleuren “Buen Camino” is geschilderd. Op sommige bordjes is een hartje bijgetekend en af en toe valt mijn oog op een liefdevolle spreuk langs de weg.
Met regelmaat kom ik mensen tegen die mij een “Buen Camino” wensen.
Op de camino loop je nooit echt alleen. 💕
- Dag 4: Urdániz – Pamplona, 17 km