Wanneer ik uit de trein stap in Saint-Jean-pied-de-Port zie ik voornamelijk mede-peregrinos. Ze zijn allemaal, net als ik, overduidelijk herkenbaar aan de wandelschoenen, rugzak en gekleurde outfit. Ik kijk onwennig om me heen en besluit de groep te volgen naar het centrum van het stadje.
Ik heb besloten om de eerste dag na aankomst nog even te blijven hangen in St. Jean. Ik ben altijd een beetje ontwricht van de reis en door alle drukte van thuis. Het lijkt mij een goed plan om eerst maar eens te landen. De volgende ochtend ga ik al vroeg op pad om het stadje te verkennen. Het is fris en de omringende bergen zijn nog in een diepe nevel gehuld. Ik loop naar de citadel, wandel langs de rivier en bezoek het kerkje.
Mijn gedachten gaan alle kanten op, ik kan thuis nog niet echt loslaten. Ik weet dat het er bij hoort en probeer alles er maar gewoon te laten zíjn.