“Yoga en festival… dat klinkt tegenstrijdig” zegt mijn collega terwijl hij me lachend aankijkt.
Toegegeven, bij het woord festival denk ik ook direct aan een uitgelaten mensenmassa, meedeinend op stampende muziek.
Ik lach terug en denk aan het weekend dat voor me ligt. Het Yogafestival heeft alle elementen in zich om het te maken tot een echt festival. Van muziek en zang tot dans en eten, maar dan met yoga. Veel yoga. Ik bedenk dat verder uitleggen geen zin heeft, het Yogafestival moet je beleven!
Op het moment dat ik de boot richting Terschelling opstap begint het avontuur. De veerdienst doet er bijna twee uur over en dat geeft me de tijd om te onthaasten. Ik adem de zilte zeelucht diep in en uit. Ik voel de wind door mijn haren en kijk met verbazing naar de enorme zeemeeuwen die op de luchtstromen meezweven boven de boot. Ik kom eraan!
De fietstocht over het eiland richting Camping De Koog is het volgende stukje van de reis. Zodra ik richting de duinen fiets is daar de leegte en stilte. Wat zijn de duinen toch prachtig in deze tijd van het jaar. Paarse bloemen, wilde rozen, wuivende grassen in vele kleuren en overal hoor ik vogels. Terschelling wat ben je mooi.
Aangekomen bij het festivalterrein valt op dat de sfeer zo anders is dan bij andere festivals. Het is druk, het yogafestival lijkt elk jaar beter bezocht te worden, desondanks heerst er een serene rust. Prachtige yogamuziek en mantra’s klinken op de achtergrond. Er is eten, er is onbeperkt drank in de vorm van Yogitea. De wc’s zijn drukbezocht en mobieltjes liggen zonder toezicht op te laden. Er is vertrouwen.
En dan begint de openingsceremonie. Het thema van dit jaar is Discover. Er wordt muziek gemaakt, gezongen en gedanst. Ik moet nog even landen tussen al die yogi’s die al volledig zijn opgegaan in het festival en kijk nog wazig om me heen. Dan ineens word ik aan de hand meegenomen door mijn yogavriendin. Er wordt harder gezongen, een slinger dansende yogi’s sleuren me mee, de muziek wordt intenser. En dan ineens zit ik er volop in en heb ik me overgegeven. Ik ben er weer! Ik voel een golf van geluk door me heen stromen. Wat ga ik ontdekken dit jaar?
Zoveel mooie lessen, zoveel goede docenten. Ik moet mezelf inhouden om niet overal tegelijk te willen zijn, want ook ontspannen en niets-doen staat op mijn programma.
In mijn ogen lijkt het festival vlekkeloos te verlopen. De organisatie is goed. Het eten is fantastisch met pure ingredienten en heerlijke kruiden. Niemand klaagt, ondanks wind, regen en soms lekkende tenten. Ik zie vooral yogi’s die genieten, lachen en met elkaar een fantastische sfeer neerzetten. De lessen zijn van hoog niveau, gegeven door gepassioneerde docenten.
Ik volg een vinyasales en laat me van binnenuit opwarmen. Ik adem intens tijdens de Himalayan Kriayoga en voel me krachtig. In de acroyogales laat ik mezelf optillen. Ik lach en geniet. In vol vertrouwen zweef ik omhoog en laat me volledig gaan.
De volgende middag fiets ik naar het strand voor nog een vinyasales. Stevig staand met mijn voeten in het zand en met mijn gezicht in de warme zon ontdek ik waar het voor mij om gaat. De leraar laat ons zien hoe vaak we geneigd zijn om diep in te ademen en direct te reageren zodra we oog in oog staan met een moeilijke situatie. Als rasecht pita-type voel ik me aangesproken. Ik ben ook geneigd om altijd direct te reageren…
Hij vertelt hoe een echte yogi van nature altijd eerst uitademt en wacht…
Natuurlijk hoor ik dit niet voor het eerst. Elke yogahouding begint met een uitademing, dat vertel ik mijn leerlingen elke les opnieuw. Hoe kan het dan toch dat mijn primaire reactie buiten de yogamat vaak zo anders is?!
Ik open mijn ogen. Ik sta stil en ervaar de uitademing vanuit de diepte. Alsof er voor het eerst iets nieuws in mij is aangeraakt. Een ontdekking om nooit meer te vergeten!
De laatste dag van het weekend wil ik beginnen met een yogales bij zonsopgang. In de drukte van het dagelijkse ritme lukt het me thuis zelden om de kracht van de zonsopgang te ervaren. Het voelt als een cadeautje aan mezelf om deze practise hier te kunnen beoefenen. De avond ervoor zet ik de wekker op kwart voor vijf en val in een diepe slaap. Zodra ik wakker word hoor ik de vogels al fluiten. De dag is begonnen!
In stilte sta ik op. Ik doe mijn ochtendritueel als altijd en loop naar de tent voor de allereerste yogales van de dag en ga zitten in meditatie. Om mij heen hoor ik af en toe gerommel en het neerleggen van nog een matje. Het klinkt als een volle les. Mooi om te beseffen dat velen de moeite hebben genomen om vroeg op te staan en de ochtend in al zijn glorie mee te maken.
De hatha yogales die volgt wordt gegeven door Diana ( Saswitha Opleiding) en voelt direct vertrouwd. Het valt me op dat de les zoals altijd staat als een huis. Het niveau van de docenten is hoog en de lessen zijn stuk voor stuk prachtig in elkaar gezet. Toch geeft vooral deze les mij een gevoel van thuiskomen. Ik voel me meegenomen op reis door mijn lichaam, naar een beleving van eenheid en totale gewaarwording. Ik voel me trots om ook Saswitha-docent genoemd te mogen worden.
En nederig bedenk ik dat er nog zoveel meer te leren valt en dat ik nog maar een glimp van dat alles kan doorgeven.
Voor mij is dit de afrondende les van een geslaagd festival. Op fysiek en spiritueel niveau voel ik me voldaan. Ik maak een laatste fietstocht door de duinen. In beachclub West bestel ik een cappucchino en neem nog een laatste keer het eiland, de duinen en het strand in me op.
Het is tijd om terug te gaan naar het alledaagse leven en de bijbehorende drukte. De rust ín mij hoop ik nog lang mee te nemen…
