Het is mijn laatste lange wandeldag voordat ik Santiago bereik.
De groepen zijn verdwenen. Het pad is stil. Ik ben stil.
Ik volg mijn voetstappen. Ik hoor alleen het tikken van mijn stokken op het pad.
De kilometers vliegen voorbij.
Net voorbij de wegwijzer met KM 13, valt mijn oog op een stenen monument. Het wordt verlicht door een kleine zonnestraal en ik word er bijna naartoe gelokt. Ik zie de woorden “Santiago” en ook de vertrouwde Jakobsschelp, het symbool van de camino.
Ik ben op het grondgebied van Santiago aangekomen!
Het voelt onwerkelijk. Ik straal en ik huil.
Een blauwgroene orb vliegt met me mee.
(Zie dag 18: een dag met een gouden randje)
- Dag 45: Calle de Ferreiros – Lavacolla, 23 km