Lopen is pijnlijk, maar overgeven aan de pijn en aan het NIET lopen, voelt nóg pijnlijker.
Ik mis de sfeer van de camino en de bijzondere gesprekken en ontmoetingen met de pelgrims.
Mijn knie is nog dik, maar voelt iets beter.
Ook vandaag weet ik niet zo goed hoe ik me moet overgeven aan de pijn.
Ik ga naar de koffiebar om te ontbijten, drink een cappuccino en kom twee andere gestrande pelgrims tegen. Eén van hen heeft ontstoken blaren en kan voorlopig niet lopen. Zij vertelt dat ze het volgende traject de bus neemt.
Ik hoor haar verhaal en dan dringt de echte betekenis van de camino tot me door. De camino is zoveel méér dan alleen de dagelijkse wandeltochten. Elke dag krijg ik de levenslessen die ik nodig heb.
En dan doe ik hetgene waarvan ik dacht dat ik het nooit zou doen; het volgende traject neem ik de bus!
Ik laat het ego los en geef mezelf een liefdevol cadeautje. Ik boek een luxere hostel in het volgende dorp, om daar te wachten tot ik weer verder kan.
- Dag 7: Puente la Reina – Estella, 22 km (bus)